RDRAM

RDRAM (Rambus DRAM) - rodzaj synchronicznej pamięci operacyjnej o swobodnym dostępie (SDRAM) zaprojektowany przez markę Rambus w celu podniesienia wydajności transmisji podczas współpracy z bardzo szybkim procesorem. Teoretyczny wzrost szybkości pamięci Rambus-DRAM w stosunku do SDRAM PC 133 miał być rzędu 60 %, jednak ze względu na zastosowanie w nowoczesnych procesorach zintegrowanej wydajnej pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2), wzrost wydajności w praktyce osiągał kilkuprocentowy poziom.

Działanie i budowa

Konstrukcja tej pamięci oparta została na idei wykorzystania bardzo szybkiej szyny dla tzw. kanału Rambus, do której podłączane są moduły pamięci typu RDRAM. Kanał zbudowany jest na 16 bitowej szyny danych. Magistrala adresowa posiada osobne adresowanie kolumn (5 bitów) i wierszy (3 bity) oraz 7-bitową szynę sterującą. Zarządzanie odbywa się przez kontroler pamięci Rambus zaprojektowany do zawiadywania maksymalnie czterema kanałami przesyłania danych. Kontroler odpowiada także za konwertowanie danych, co staje się konieczne gdyż wynika z różnicy szerokości szyn komunikacyjnych procesora (64 bity) i Rambus (16 bitów). Szyna Rambus pracuje z bardzo wysoką częstotliwością zegara (od 350 i 400 MHz) umożliwiając uzyskanie przepustowości na poziomie 1,6 GB/s (dla 400 MHz). Pamięci tego typu wykorzystują oba zbocza sygnału taktującego (narastające i opadające) oraz przetwarzanie potokowe.

Rambus były oferowane w postaci 184-stykowych modułów RIMM w charakterystycznych metalowych obudowach stanowiących radiatory. 

Zastosowanie

Pamięć tego rodzaju musi być obsługiwane przez specjalnie przystosowane płyty główne i jest dość droga. Z powodu niewielkiej dostępności kompatybilnych płyt (większość producentów wybiera DDR SDRAM), RDRAM znalazła miejsce głównie w obwodach kart graficznych konsol wideo, oraz w postaci pamięci systemowej w stacjach roboczych i serwerach. Wraz z wprowadzeniem DDR 400, pamięci RDRAM przestały dorównywać wydajnością swoim konkurentom, stając się tym samym przestarzałe.