Telefunken - Życie po życiu - historia marki

Telefunken dawniej

Marka Telefunken zaistniała na rynku w 1903 roku. Powstała jako spółka zależna AEG i Siemens & Halske w celu połączenia wysiłków podczas prac badawczych związanych z telegrafią i komunikacją bezprzewodową. Początkowo znana była jako producent wojskowych systemów łączności, z czasem także nadajników i odbiorników radiowych do zastosowań cywilnych. W 1928 roku przedstawiła, legendarny dzisiaj, przedwzmacniacz V-41 przeznaczony do prac radionadawczych, w 1950 roku udoskonalony studyjny wzmacniacz mikrofonowy V-72, a następnie V-73S i V-76 (stosowane m.in. w studiach Abbey Road przy wielu wczesnych produkcjach).

Telefunken był znanym producentem aparatury audio, najwyższej klasy lamp elektronowych i doskonałych mikrofonów studyjnych, w tym legendarnego ELA M 251. Zasłynął także jako pomysłodawca radiofonii FM (system modulacji częstotliwości). Do roku 1988, poprzez spółkę zależną Teldec, był jedną z największych niemieckich firm fonograficznych. Inżynierowie Telefunkena przyczynili się w latach 60. do rozwoju telewizji kolorowej w systemie PAL, który wypromowany został jako trzeci światowy standard telewizji w kolorze. 

Upadek Telefunkena

Paradoksalnie jednak od tego czasu zaczął się stopniowy upadek tej niemieckiej marki. Nie pomogła fuzja z AEG w 1967 roku (AEG-Telefunken), konkurencja ze strony koncernów japońskich okazała się zbyt silna. W latach 80. marka została prawie całkowicie rozbita, a kiedy w 1985 roku Daimler kupił AEG, słowo „Telefunken” zostało usunięte z nazwy (AEG Aktiengesellschaft). Niektóre oddziały Telefunkena zostały sprzedane. Pewne obszary działalności Telefunkena nadal były aktywne w spółkach będących ich sukcesorami (Telefunken Sendertechnik zakupiony przez Tech Sym Corporation pozostał nawet oddzielną spółką), jednak większość z nich przestała być rozwijana. W 1995 roku Daimler-Benz AG przekazał pozostałe aktywa grupy AEG-Telefunken do EHG Electroholding GmbH, tym samym kończąc historię obu firm. Znak handlowy i prawa do nazwy “Telefunken” pozostały własnością Telefunken Licenses GmbH z siedzibą we Frankfurcie nad Menem, która do 2007 roku była spółką zależną EHG Elektroholding GmbH, prawnego spadkobiercy AEG Aktiengesellschaft.

Telefunken powraca

W 2007 roku rozpoczęto program odbudowy firmy. Zarząd Live Holding AG kupił prawa do marki, aby ponownie oferować elektronikę użytkową pod nazwą “Telefunken”.

W sklepach znów zaczęły pojawiać się produkty elektroniczne pod tym szyldem. Jednak ani w Niemczech, ani nigdzie indziej na świecie, nie otworzono centralnej fabryki oferującej wyroby z logo Telefunken. Postawiono na inny rodzaj obecności – działalność licencyjną polegającą na współpracy z bardzo różnymi partnerami handlowymi.

Różne oblicza Telefunkena

Działalność tego typu zapoczątkowano już w 2000 roku, kiedy Toni Roger Fishman nabył prawa do znaku towarowego i nazwy na terenie Ameryki Północnej. Firma Telefunken USA została oficjalnie założona w Stanach Zjednoczonych w 2001 roku. Toni Fishman, który prowadził badania nad starymi mikrofonami Telefunkena, zdecydował się w końcu ponownie uruchomić produkcję. Pierwszym skonstruowanym od nowa mikrofonem był legendarny model ELA M 251. W maju 2009 roku Telefunken USA zmienił nazwę na Telefunken Elektroakustik i uzyskał wyłączne prawa do produkcji szerokiej gamy profesjonalnych produktów audio i lamp próżniowych w ponad 27 krajach. Telefunken Elektroakustik używa obecnie znaku towarowego “Telefunken” dla profesjonalnego sprzętu audio i komponentów elektronicznych, takich jak kondensatory, transformatory, lampy próżniowe w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej oraz Oceanii.

W sierpniu 2006 roku turecka firma Profilo-Telra, jeden z największych europejskich producentów telewizorów, uzyskała licencję francuskiej firmy Thomson AG na dystrybucję telewizorów pod marką Telefunken w różnych krajach europejskich. Thomson AG posiadał licencję na wykorzystanie nazwy marki uzyskaną od Telefunken Licenses GmbH. W kwietniu 2008 roku współpraca z Profilio-Telra została zakończona. Produkcja telewizorów Telefunken pozostała w Turcji i jest realizowana przez Vestel, jednego z największych producentów elektroniki użytkowej i sprzętu gospodarstwa domowego na świecie. Vestel oferuje również pod nazwą Telefunken urządzenia gospodarstwa domowego, jak lodówki, pralki i inne.

Z kolei Telefunken Racoms, dostawca technologii i systemów łączności dla komunikacji i wywiadu w sektorze zbrojeniowym i bezpieczeństwa narodowego, jest spółką całkowicie zależną od izrealskiej korporacji Elbit Systems. Briloner Leuchten, średniej wielkości firma niemiecka, pod marką Telefunken oferuje kompleksowe rozwiązania i systemy oświetleniowe. A Karcher AG z Badenii-Wirtembergii pod szyldem Telefunken pokazuje motocykle elektryczne.

Jako marka „Telefunken” jest obecna u blisko 50 partnerów w ponad 120 krajach. Oferowane produkty mają jednak tylko wspólną nazwę, z oryginalną firmą nie mając nic wspólnego. Użycie terminu „Telefunken” przez różne podmioty gospodarcze opiera się na umowach licencyjnych, partnerzy korzystają w tym przypadku z pozostającej w świadomości konsumentów, wypracowanej przez lata, renomy stojącej za tym znakiem towarowym, jednak jakość oferowanych przez nich produktów bywa różna. Christian Mayer, dyrektor zarządzający Telefunken, zapewnia, że tradycyjne wartości marki są przestrzegane i nie martwi się – wyniki finansowe są zresztą wymowne: wysokie obroty handlowe przy rosnącym trendzie. Utworzona społeczność Telefunken Partner Alliance w zamyśle ma stanowić platformę dla synergii, wzajemnego wsparcia i wymiany informacji oraz pozwolić jej członkom pod szyldem “Telefunken” korzystać z szybkiego wejścia na rynek i zyskownego rozwoju, jednocześnie wyróżniając ich na tle konkurencji. Producenci mogą niewątpliwie zyskać. Ale co z konsumentami? Znawcy tematu uważają, że różnice w jakości nawet tak doskonale replikowanych mikrofonów, choć subtelne, są jednak widoczne. Czy zatem mamy do czynienia z odcinaniem kuponów, czy utrzymaniem chwalebnej ciągłości legendarnej marki?